Değerli bir dostum camide gülen çocuklarla ilgili bir hatırasını yazmış, sonuna da Mahmut Bıyıklı isimli bir şairin şiirini eklemiş. Benim gibi kabına sığmayan haşarı çocuklar için yazılmış bütün bunlar. İsterseniz sizlerle paylaşayım:
İmam Allahuekber dedi.
Arka saflarda gülen çocuk sesleri.
İlk dört rekâtı bitirdik.
Tam çocuklar Allaaaahümmesalliiii...
Diye salâvata başlamışlardı ki;
Taburede namaz kılan büyüklerimiz ve
İmam hep bir ağızdan yüklendiler çocuklara.
Çıkın dışarı, çıkın dışarı...
Çıktılar çocuklar dışarı.
On kadar çocuk.
Sanki cami boşaldı.
Ben ne duruyorum ki; 
Ben de çıktım dışarı.
Ortaya bir de şiir çıktı.
TERAVİHTE GÜLEN ÇOCUKLAR
Teravihte gülen çocuklar,
Bütün duâlar ezberinde
Ama melek mi gıdıklıyor ne
Gülüyorlar namazın orta yerinde.
Teravihte gülen çocuklar,
Elbet susmayı da bilirler
Kaş çatmasa büyükler
Tam otuz gün gelirler.
Teravihte gülen çocuklar,
Mü’min, cemaatin hepsinden
Ne kızarsın imam amca
Orman bıkar mı kuş sesinden.
 
Teravihte gülen çocuklar,
Camideki en iyi fikir
Çünkü onlar dört rekâtta bir
Getirilen salâvat gibidir…
 
Teravihte gülen çocuklar,
Size kızanlara ne dersiniz
Anlatsam onları bir size
Ömür boyu gülersiniz…
(M.Bıyıklı)