Çatışma sonucunun olumlu ya da olumsuz olması çatışmanın nasıl yönetildiğine bağlıdır. Çatışma olarak adlandırılan bu durum, Cüceloğlu’na göre,“birbirleriyle uyuşmayan iki veya daha fazla güdünün aynı anda bireyi etkilediği anlarda ortaya çıkar.”
Çatışmanın teşhis edilmesi, yoğunluğunun saptanması, etkilerinin değerlendirilmesi, uygun müdahale yöntemlerinin belirlenmesi ve sonuçların izlenmesi süreci olan çatışma yönetiminde kişisel yaklaşımların yanında yönetsel yaklaşımların da dikkate alınması gerekiyor.
Çatışmalar, farklı algı ve duygu, ihtiyaç, iletişim becerileri gibi, kişisel faktörlerden, kültürel faktörlerden, rol farklılıklarından, sosyal ve fiziksel çevrelerden kaynaklanabilir. Çatışma yönetiminde kullanılan stratejileri zorlama, kaçınma, uyma, uzlaşma ve işbirliği stratejileri olarak sınıflandırmak mümkündür.
Çatışma yönetimi, örgüt içindeki bireyler ya da gruplar arasındaki çatışma seviyesini kontrol altına alarak, taraflar arasındaki anlaşmazlık ve huzursuzluğun örgütün yararına olacak şekilde yönlendirilmesi olarak tanımlanabilir.
Etkin bir çatışma yönetimi, çatışmaların zararlı yönlerini en aza indiren, yararlı yönlerini ise maksimize eden, çatışma düzeyini en uygun düzeyde tutan ve çatışmalarda kazanma-kazanma çözüm yaklaşımını benimseyen faaliyetler toplamı olarak ifade edilebilir.
Modern Yönetim anlayışına göre ise çatışmalar, örgüt için kaçınılmaz ve bazı durumlarda arzulanan bir gerçek olduğudur. Bu görüşe göre çatışmalar, çok çeşitli nedenlerden dolayı ortaya çıkmaktadır. Bu nedenlerin başında farklılık gelir. Çatışma yönetimi sürecinde her zaman çatışmanın çözümlenmesi ve bir şekilde uzlaşma sağlanarak çatışmanın sonuçlandırılması gerekmez.
Çatışma yönetimi etkililik için belirli bir düzeyde çatışmanın varlığını ve çatışmanın farklı durumlarda uygun stratejilerle yönetilmesini gerektirebilir. Oysa çatışmaların analiz edilmesi ile bireyler gruplar veya örgütler, kendilerine bir geri bildirim mekanizması da edinmiş olacaklardır.
