Devrilen koca tarihin tutuklu sayfalarında
En mahrem heveslerinde dünyanın
En müstehcen kelimelerinde hakikatin
Toprağın devrilen çınarlarında ve
Avare kahkahalarında sevdanın.
Eğer bir şiir olarak döküldüysem yazgına
Nil’in o bulanık suyunda yıka ve
Kudus’ün güneşinde kurut kanımı
Sonra sakla beni aşkın mahzenlerinde
Çürüyen bir ceset değilim ben!
Ebruli bir kanat çıksa sancılarımdan göklere doğru
Elbet uğursuz aksamlar karalanır tek satırda
Heyecandan dokuz doğurur
Burçlar yıldızlara karışır
Leylaklar vaktinden önce koşar bahara
Çürüyen bir ceset değilim ben !
Tutuyor kitaplar sözlerimi
Yok olurum Kevserinde
Sevdamla gün batar çıkarım yeşilliğine
Sarp kayalarına ekerim aşkı
Ve bir türkü dinlerim sükutundan
Rukû’ya dalar ve secden olurum, secden ölürüm!
Bu bembeyaz gecede...
Çürüyen bir ceset değilim ben!
Gönül isterdi ki kucaklayasın tüm duygularımı
Ve öpesin şiirlerimden...
Sürüdüm gururumu taktım peşime kıskanılası vuslatı
Sevilmeyecek gibi değildir kahrım
Sana boyutları Diclenin eteğinden
Anadoluyu saran bir destan getirdim...
Çürüyen bir ceset değilim ben!
