Diyarbakır’a gidiyorum diye sanal alemde paylaşım yapmıştım. Görenler şaşırıp,soru yağmuruna tutmaya başlamışlardı beni. Bir kaç sesli mesaj yollayınca... Yanımdaki koltuğunu bana veren beyefendi De sordu;”yolculuk nereye!?” “Lice ilçesine çocuklara hediye getirmeye gidiyorum”dedim. Tevafuk beyefendide,bir yardım kuruluşunda görevliymiş. Hemde tv yapımcısı. E,O zaman sohbet başlasın) Sohbet sona gelmişti. Uçak iniş için hazırlanırken, Ercan bey,;gelen olmaz ise sizi bırakalım. Ne de olsa Diyarbakır’a misafir geldiniz.”diyerek Doğunun misafir perverligini yansıtmıştı. Lakin ben gülümseyerek;”kim gelecek,nereye gidecem bilmiyorum ki” Deyince,Ercan bey gülümseyerek “Allah için yola çıkmışsınız. Mübarek olsun”dedi. Asuman ablam ile , ilk görüşmemiz ve sarılışımız olduğunu, Gören kimse inanmaz dıZ Ve Diyarbakır-Lice ye varmıştık. Direk okula gidip,çocuklar ile buluştuk. Cıvıl cıvıl kuşlar misali sardılar etrafımı. Mutluluğun resmini çekmek için Artık yüreklerimiz hazırdı. İlkokul çocukları ile sohbet etmek çok zevklidir. Ama sorularına cevap vermek çok zordur). Hediyeleri dağıtırken,kimine ellerimle giydirdim. Sarılıp öptüm. Oh,miski amber kokulularım. Ama biri canımı öyle acıttı ki( Botları ayağına denerken,çorapları su içinde olduğunu ellerim ıslanınca anladım. Bez bir ayakkabı hemde yırtılmış(( Nefesimi tuttum. Kelimeler, ifadesizce dilime gömülmüşlerdi. Sadece;”oldumu ayağına”diye bildim. Hayat imtihan dır. Kimin ne ile imtihanı vardır,bilinmez. Bazen zenginlik ile Bazen yoksulluk ile Dünya hayatının imtihanından geçeriz. Diyarbakır ülkemin en güzel şehirlerinden biridir. İnsanları da öyledir. Yüreklere Sevda köprüsü kurmak için geldiğim yerden, Asuman ablamın deyimi ile”- Gönüller’imize Taht kurdun.Yine gel. Hatta giderken,arkana bakarsan mutlaka gelirsin. Bak arkana da hep gel bize”diye abla şefkatiyle sarılışı yüreğime verdiği en güzel hediyeydi. Zuhal’i anmadan geçemem. Lakin Türk kahvesini öyle güzel yapıyor Kİ, Kırk yıl hatırı seksene katlayarak. Sevmek için dokunmak lazım Gönüle girmek için Gözlere bakmak Ve sarılmak lazım. Sevmek;Kime verdiğine degil, Kendi kalbine verdiğin, Ödül dür. Yolum Diyarbakır’dan geçti. Sırada Rize-Ardeşen vardı. Gönüller’e taht kurmak için Ayakların yorulması gerekmekteydi. Gönül sevdalı olunca Ayaklar kanatlanır ki, Yeterki sevgiye çıkan yollarımız olsun. Sevgilerimle