Oraya kim girerse, güven içinde olur. Yolculuğuna gücü yetenlerin haccetmesi, Allah’ın insanlar üzerinde bir hakkıdır. Kim inkâr ederse (bu hakkı tanınmazsa), şüphesiz Allah bütün âlemlerden müstağnidir. (Kimseye muhtaç değildir, her şey ona muhtaçtır. (3/Al-i İmran, 96-97) Kâbe, insanlar için bir toplanma ve birarada Allah için ibadet etme yeridir. Tevhid inancına sahip olan Müslümanlar İslâm’ın beş esasından biri olan hac ibadeti ile bir arada ibadet etme saadetine ererler. Hac, Müslümanların birliğini ve bütünlüğünü, İslâm kardeşliğinin manevî temelini oluşturur.

Hz. İbrahim denilince akla “kurbam”gelir

Allah’a adamaya söz verdiği oğlunun gırtlağına bıçağı dayayacak kadar fedakâr bir peygamberdir Hz. İbrahim. “Ey oğulcuğum, rüyamda seni kurban ettiğimi gördüm, buna ne dersin?” dedi. Hz. İsmail; “Babacığım, emrolunduğun şeyi yap, inşallah beni sabredenlerden bulacaksın, diye cevap verdi.” (37/Saffat, 102). Hz. İbrahim (as) ve İsmail (as)’in bu teslimiyetini Allah mükâfatlandırdı. İsmail (as)’in yerine büyük bir kurbanlık verdi. (37/Saffat, 107). Bu ayetten, Allah’a teslim olanı bıçak bile kesmediğini görüyoruz. Kurban, Allah yolunda fedakârlığın ona teslim olmanın ifadesidir. Mü’minler Kurban kesmekle, Hz. İbrahim ve Hz. İsmail’in şanlı hatıralarını anmakta, tazelemekte ve gerektiğinde kendilerinin de aynı teslimiyet ve fedakârlığa hazır olduklarını ifade etmektedirler. Tabii ki, et değil, kan değil; Allah’a takvâ ulaşır (22/Hac, 37). Kurban bizim takvâmızı içerdiği oranda makbul bir ibâdettir. Kurban, fedakârlık, vefâ, ihlâs, ve cömertliğin sembolüdür. Kişilik kazanılmasında da etkisi büyüktür.

Hz. İbrahim denilince akla “misafirperverliği” gelir

 “Andolsun, elçilerimiz İbrahim’e müjde ile geldikleri zaman; “Selam” dediler. O da: “Selam” dedi (ve) hemen gecikmeden kızartılmış bir buzağı getirdi.” (11/Hud, 69) Görüldüğü gibi Hz. İbrahim, konuklarına karşı çok üstün bir misafirperverlik örneği göstermiş, hemen çok güzel ikramlarda bulunmuştur. Hz. İbrahim’in misafirlerine hemen ikramda bulunması, onun üstün ahlakının bir tecellisidir. Hz. İbrâhim (a.s.) çok misafirperverdir (15/Hicr, 51)

Hz. İbrahim denilince akla “duâ” gelir

 Hz. İbrahim (a.s.)’da Allah’a şöyle yalvarmıştı: “Rabbim! Bana sâlihlerden olacak bir evlat ver, dedi.” (37/Saffât, 100. ) “İşte o zaman biz O’nu (İbrahim’i) halîm (uslu) bir oğul (İsmail) ile müjdeledik.” (37/Saffât, 101) Ayrıca İbrahim (a.s.)’de kendisine çocuk ihsân eden Allah’a şöyle duâ etmiştir: “İhtiyar halimde bana İsmail’i ve İshak’ı lutfeden Allah’a hamdolsun! Şüphesiz Rabbim duâyı işitendir.” (14/İbrâhim, 39) Ey Rabbim! Beni ve soyumdan gelecekleri, namazı devamlı kılanlardan eyle. Ey Rabbimiz! Duâmı kabûl et!” (14/ İbrâhim, 40) Anne ve babaya çocuk nimeti sadece Allah Teâlâ tarafından verilebilir. Allah Teâlâ, Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurmuştur: “...Servet ve oğullarla gücünüzü arttırdık; sayınızı daha da çoğalttık.” (17/İsrâ, 6) Sadece kendisi değil; âilesi de Allah’ın rahmet ve bereketine mazhar olmuştur (11/Hûd, 73). Ayrıca Hz. İbrâhim’in babası için Allah’tan af dilediği, fakat bu dileğinin kabul edilmediği belirtilmektedir (19/Meryem, 41-50; 9/Tevbe, 114). Hz. İbrahimin hayatına baktığımzda, bizler için çok güzel örnekler olduğunu görüyoruz. Tabii ki, bütün peygamberlerin kıssalarından ibret ve öğüt almalıyız. Allah’a samimi bir kul olmak için, Peygamberlerin hayatlarından öğüt alanlara ne mutlu!

Not: Kurban Bayramınızı en içten dileklerimle kutlar, sevdiklerinizle birlikte nice bayramlara sağlık ve mutluluk ile erişmenizi dilerim...