Bütün bu gerçekleri bilen insanlar en menfaatli ve faydalı olan davranışın hilesizlik olduğunu bilirler. Evet insanın her söylediği doğru olmalıdır. Fakat her doğruyu her yerde söylemek doğru değildir. Çünkü farkından olmadan çevresindekilere zarar verebilir. Bunun yerine sükût etse yani sussa çok daha isabetli hareket etmiş olur. Fakat insan ve özellikle bir Müslüman asla yalana tenezzül etmemelidir.
Çünkü günümüzde doğruluk ve yalan ortasındaki mesafe azala azala, omuz-omuza gelmiştir. Bir dükkânda, ikisi beraber satılmağa başladığı gibi, toplum ahlâkı bozulmuştur. Siyaset ve çeşitli gayelerle yapılan propagandalar çok revaçtadır. Yalan söylemenin ne derece çirkin olduğu anlaşılamamaktadır.
Halbuki doğruluğun parlak güzelliği görünmemeye başladığı Asrı Saadet yani Peygamber Efendimiz (asm) ve Sahabeler döneminde adalet, sıdk, ulviyet ve hakkaniyet o derece yüksek seviyeye çıkmıştır ki; bir daha buna benzer bir dönem yaşanmayacaktır. Bu nedenle hiçbir alim ve büyük zat; Sahabeler seviyesine kadar çıkamaz. Onların manevi kuvvetlerine, metanetlerine, takvalarına yetişemez.
Evet, yol ikidir: Ya sükût edip susmak gerekir çünkü söylenilen her sözün doğru olması lâzımdır. Veya doğruluktur, sıdktır. Çünkü İslamiyet’in esası, sıdktır. İmanın en önemli özelliği doğruluktur. Bütün olgunluğa ve güzelliğe sevk edici dürüstlüktür. Yüksek ahlakın hayatı, sıdktır. Terakkiyatın mihveri sıdktır. Âlem-i İslâm’ın nizamı, sıdktır. Ashab-ı Kiram’ı bütün insanlara diğer insanlara üstün gelmesini sağlayan onların doğruluklarıdır. İşte Muhammed-i Hâşimî Aleyhissalâtü Vesselâm’ı insanlık mertebelerinin en yükseğine çıkaran, sıdktır.
Yazımda bir istikamet şehidi ve doğruluğun sembolü olmuş meslektaşım Binbaşı Asım Bey’den de bahsetmek isterim. 34 Sene askerlik görevini yapmış bu zat; dindarlara yapılan baskının çok ağır olduğu bir dönemde yaşamıştır. Şöyle bir durumla karşılaşmıştır:
1934 ve 1935 senelerinde emniyet çok sıkı tedbirler alıp Bediüzzaman ve talebelerini yakından takip ediyordu. Bir gün Binbaşı Âsım Bey’in Burdur’daki evinde Nasuhizade Mehmed Balkır, Sadık Ermiş Hoca, Berber Mehmed Güler gibi kişiler dini kitaplar okuyup sohbet ederken polisler eve baskına gelirler.
Âsım Bey, komisere, abdest alındığını ifade ederek, biraz beklemelerini söyler. Bu arada misafirlerin yanındaki dini kitaplarla birlikte arka kapıdan sessizce çıkıp gitmelerini sağlar. Fakat buna rağmen, aramalarda polisler bazı kitapları yine de bulurlar. Bu olaydan sonra Binbaşı Âsım Bey tutuklanıp Isparta’ya götürülür.
Âsım Bey 1935 Nisan ayında Isparta’da sorgu hâkimliğinde ifade verirken, yalan söylememek ve hayatı boyunca doğruluktan şaşmadığı için arkadaşlarına zarar gelmesinden endişe ederek: “Yâ Rab, canımı al!” der ve oracıkta vefat eder.
İfadesini alan hâkim Hikmet Bey de olay karşısında şaşırıp kalır. Binbaşı Asım Bey’in cenazesine ancak beş-altı kişi katılır ve Isparta’nın Alâeddin Mezarlığı’na defnedilir. İşte bu olay o tarihlerde dindar insanlara ne derece baskı kurulduğunun apaçık bir göstergesidir.
8 Mayıs 1935 tarihli Tan Gazetesi, haberi manşetinden “Bir mürteci ifade verirken öldü!” diye vermiştir. Gazete ilk sayfada Nur Talebelerinin tutuklanmalarının boyutunu “Bursa’da, Isparta’da yeni tevkifler yapıldı, 30 mevkuf var!” şeklinde verip Binbaşı Âsım Bey’in vefatını da “Bir binbaşı mütekaidi suçlu ifadesi alınırken birdenbire düştü öldü” şeklinde duyurmuştur.
Evet, “istikamet şehidi” olan Binbaşı Âsım Bey, “Kırk yıldır ellerimi kara ve kirli işlere bulaştırmadım, Cenâb-ı Hakk’a çok şükür” diyebilen bir insandı. Hayatını da yalan söylemeden namuslu ve istikametli bir şekilde böylece noktalamıştı.
Bediüzzaman bu konuda şöyle demiştir: “Binbaşı merhum Âsım Bey isticvap edildi; eğer doğru dese, Üstadına zarar gelir ve eğer yalan dese, kırk senelik namuskârâne ve müstakimane askerliğinin haysiyetine çok ağır gelir diye düşünüp, ‘Yâ Rab, canımı al!’ diyerek, on dakikada teslim-i ruh eyledi. İstikamet şehidi oldu. Ve dünyada hiçbir kanunun hata diyemeyeceği bir muavenet-i hayriyeye ve tasdike hata tevehhüm edenlerin çirkin hatalarına kurban oldu”. Vesselam…
